Βιογραφικό

Η Υπαπαντή-Πάττυ Καλού είναι υποψήφια διδάκτωρ του τμήματος Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Σπούδασε στο τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών (2013) και ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές της σπουδές με τίτλο Integrated Product Design & Innovation (MSc) στο τμήμα Μηχανικών Σχεδίασης του Πανεπιστημίου Αιγαίου στη Σύρο (2019).

Η διπλωματική της εργασία με τίτλο «Ανάδειξη του υδροβιότοπου της Λευκάδας. Διαδρομές σε σχηματισμούς voronoi» συμμετείχε στη Biennale Paysage (2014) και έχει δημοσιευτεί σε on-line αρχιτεκτονικά περιοδικά. Το 2019 διακρίθηκε με Έπαινο η πρότασή της στο διαγωνισμό Σχεδιασμού Σύνθετης Κατασκευής Παιχνιδιού Εξωτερικού Χώρου για Παιδική Χαρά που διοργάνωσαν το ΤΕΕ/ΤΚΜ, η UIA και η εταιρεία Παρκοτεχνική. Διατηρεί αρχιτεκτονικό γραφείο στη Λευκάδα όπου αναλαμβάνει μελέτες ιδιωτικών και δημόσιων έργων ενώ παρέχει υπηρεσίες στο Δήμο Λευκάδας ως ειδική επιστημονική συνεργάτιδα. Έχει εργαστεί στην Περιφέρεια Λευκάδας στο πλαίσιο του έργου “AI SMART–Adriatic Ionian Small Port Network” Interreg V-A Greece–Italy (2020). Έχει διδάξει Εικαστικά σε Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης στη Λευκάδα(2020). Ερευνά και σχεδιάζει ειδικές παιχνιδοκατασκευές για προαύλια δημοτικών σχολείων αναζητώντας υβριδικούς χώρους, μεθόδους και διαδικασίες μάθησης ανάμεσα στη γνώση, την εμπειρία και το παιχνίδι.

Είναι μουσικός με πτυχία Πιάνου, Αρμονίας, Αντίστιξης, Δ/νσης Μπάντας και παράλληλη συμμετοχή στην ελληνική δισκογραφία με διακρίσεις. Έχει διδάξει Πιάνο στο Μουσικό Σχολείο Λευκάδας.

Περίληψη διδακτορικής διατριβής

Τα σύγχρονα εκπαιδευτικά μοντέλα και οι νεότερες μέθοδοι διδασκαλίας εξαίρουν τη σημασία της ισότιμης σχέσης μεταξύ μαθητή και δασκάλου αλλά και μαθητών μεταξύ των καθώς και τη σημασία της συν-οικοδόμησης της γνώσης από το σύνολο των ανθρώπων που «δρουν» σε μία αίθουσα. Στο σημερινό δημοτικό o ρόλος του παιχνιδιού στη νοητική ανάπτυξη των παιδιών και τη μάθηση είναι  ιδιαίτερα σημαντικός, αφού μέσα από αυτό ο μαθητής καλείται να παρατηρήσει, να πειραματιστεί, να διερευνήσει, να προβλέψει, να σχεδιάσει, να ερμηνεύσει, να διατυπώσεις απορίες, υποθέσεις, να κατανοήσει και να λύσει προβλήματα.

Όταν τα παιδιά βρίσκονται στα προαύλια των σχολείων τους, έξω από τους τοίχους των τάξεών τους αισθάνονται μεγάλη ελευθερία έκφρασης, βελτιώνονται οι κοινωνικές τους δεξιότητες, ενισχύεται η ομαδική εργασία, υπάρχει μεγαλύτερη αφοσίωση και συμμετοχή στη μάθηση και πάνω από όλα κυριαρχούν τα ευτυχισμένα χαμόγελα. Είναι ζητούμενο, μέσα από τον κατάλληλο σχεδιασμό, να ενεργοποιηθούν δεξιότητες και ικανότητες των παιδιών, να τις αντιληφθούν τα ίδια προσαρμόζοντας πολλές φορές  το σώμα τους στις διάφορες ανάγκες κίνησης και παιχνιδιού. Ζητούμενο της διατριβής είναι ο συγκερασμός των παραπάνω και πιο συγκεκριμένα της μάθησης με το παιχνίδι (μελετώνται διαφορετικά ήδη παιχνιδιού) και η μετάφρασή τους σε σχεδιασμό κατασκευών υποστηρικτικών προς το παιχνίδι και τη μάθηση, όπου θα προσφέρονται ενδιαφέρουσες εκπαιδευτικές προτάσεις για τα παιδιά και τους δασκάλους. Στόχος είναι να διευρυνθεί η έρευνα που σχετίζεται με την αρχιτεκτονική και το εκπαιδευτικό περιβάλλον μέσα από μικρής κλίμακας κατασκευές που φιλοξενούν το διαδραστικό, εκπαιδευτικό παιχνίδι, αποτελούν χώρο κοινωνικής ανάπτυξης για τους μαθητές και ενισχύουν την ταυτότητα του σχολείου αξιοποιώντας τους προαύλιους χώρους τους, ιδίως σε μια χώρα που ο υπαίθριος βίος της είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τις εμπειρίες, την κουλτούρα, τα καθημερινά βιώματα των πολιτών της.