Γνωστικό αντικείμενο: Αρχιτεκτονικός σχεδιασμός, επινόηση και εφαρμογή.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1968 και ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο τμήμα Αρχιτεκτόνων του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης το 1993  έχοντας υπάρξει δύο φορές υπότροφος, καθώς και υποψήφιος διδάκτορας με θέμα «Κονστρουκτιβισμός και Αποδόμηση Αρχιτεκτονικές της Θεωρίας».

Από το 1994 εργάζεται ως ελεύθερος επαγγελματίας και αποτελεί ιδρυτικό μέλος του σχήματος συνεργαζόμενων αρχιτεκτόνων Κ3αρχιτέκτονες.

Διδάσκει στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων από την ίδρυση του το 2015, ενώ έχει αποτελέσει επίσης μέλος του διδακτικού προσωπικού του Τμήματος Εσωτερικής Αρχιτεκτονικής και Διακόσμησης του Α.ΚΤ.Ο – Middlesex University από το 1998 μέχρι το 2021 σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο.

Έχει διακριθεί σε 11 Διεθνείς και Πανελληνίους αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς με δύο πρώτα βραβεία, τέσσερα δεύτερα, δύο εξαγορές, έναν έπαινο και μία εύφημο μνεία, ενώ έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις και συνέδρια.

Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα περιστρέφονται γύρω από την επινόηση και την εφαρμογή, την θεωρία και την πρακτική, την κοινωνική συνείδηση και τις εγκαταστημένες πρακτικές ή με τα λόγια του Μ. Φουκώ τις λέξεις και τα πράγματα.

Η παράλληλη αυτή ανίχνευση εντός του πεδίου του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού, τόσο ως αποτυπώματος χωρικής οργάνωσης, όσο και μιαςτεχνικής διαχείρισης η οποία φιλοδοξώντας να υπερβεί την έννοια του μέσου μετασχηματίζεται σε εκφραστικό σκοπό, οδηγεί αναπόφευκτα στην έννοια της τομής.

Το σημείο αποκάλυψης ή και του τρόπου συγκάλυψης του αλληλένδετου συσχετισμού μεταξύ δομής και μορφής.

Πρόκειται, όπως επισημαίνει ο Μ. Χάιντεγκερ, για το τεκτονικό στοιχείο της αρχιτεκτονικής στο οποίο κρύβεται από παλιά η τέχνη και εξακολουθεί ακόμα και σήμερα να κρύβεται και μάλιστα πιο αποφασιστικά, στο τεχνικό στοιχείο της μηχανικής.