Tο Ελληνικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής σας προσκαλεί την Τρίτη 30 Ιανουαρίου και ώρα 19:00, στο Μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς, στη δεύτερη εκδήλωση του 20ου κύκλου διαλέξεων Ελλήνων Αρχιτεκτόνων με τίτλο “διαλέξεις & διάλογοι”.

Οι Διαλέξεις Ελλήνων Αρχιτεκτόνων αποτελούν ιστορικά εμβληματικό θεσμό του ΕΙΑ καθώς, την τελευταία εικοσαετία, έχουν προσκληθεί και παρουσιάσει το έργο τους σημαντικοί δημιουργοί. Η παρουσίαση των ποικίλων εκφάνσεων του αρχιτεκτονικού έργου, αλλά και η κριτική τους αποτέλεσαν διαχρονικά χαρακτηριστικά αυτής της πρωτοβουλίας. Η παράλληλη παρουσίαση του έργου δύο αρχιτεκτονικών γραφείων και, στη συνέχεια, ο διάλογος μεταξύ τους αλλά και με το κοινό, θεωρούμε ότι μπορεί να δώσει την αφορμή για δημόσια συζήτηση για την αρχιτεκτονική και τη σχέση της με τους θεσμούς και τις διαδικασίες παραγωγής και κρίσης της, αλλά και τις πολλαπλές εκδοχές της τόσο στον ιδιωτικό όσο και τον δημόσιο χώρο.

Τον γενικό συντονισμό των διαλέξεων εκ μέρους του ΔΣ του ΕΙΑ έχουν οι Αναστάσιος Κωτσιόπουλος, Αρχιτέκτων, ομότιμος καθηγητής ΑΠΘ, Διονύσης Σοτοβίκης, Αρχιτέκτων και Σοφία Τσιράκη, Αρχιτέκτων, καθηγήτρια ΕΜΠ.

Στη δεύτερη διάλεξη του κύκλου συμμετέχουν οι:

Claudio Conenna
NOWHERE / NOW-HERE

Τα projects της διάλεξης αυτής, υπό τον τίτλο NOWHERE / NOW-HERE, εξηγούν μέσα από τέσσερα θέματα μια φιλοσοφία σχεδιασμού, έναν τρόπο δουλειάς και την λογική που ακολουθώ απέναντι στην διαδικασία της αρχιτεκτονικής σύνθεσης.

Το «NOWHERE»σημαίνει ότι αυτά τα έργα δεν υπάρχουν πουθενά διότι δεν είναι κατασκευασμένα και το «NOW-HERE» εκφράζει ότι εμφανίζονται στο φως σήμερα εδώ.

Τα τέσσερα θέματα: 1/ Οι γραμμές της φύσης, 2/ Οι μορφές του χρόνου, 3/ Η Στέγη-Τοπίο(Roof-Scape), 4/ Η Εσωτερική και Εξωτερική έκρηξη, φανερώνουν «Μια αναζήτηση ανάμεσα στις γραμμές» καθώς και μια προσωπική αντίληψη περί της Αρχιτεκτονικής, η οποία αναδύεται και συντονίζεται τόσο με την ανθρώπινη καθημερινότητα όσο και με τις πνευματικές πτυχές της τέχνης.

Αντιλαμβάνομαι την Αρχιτεκτονική ως μια καλλιεργημένη και ταυτόχρονα ταπεινή πράξη που αναζητάει συνεχώς το ουσιαστικό για να συμβάλλει στην κουλτούρα του κάθε τόπου.

Κάθε φορά, πρωταρχική ιδέα για τις λύσεις, αποτελεί η ανίχνευση μιας λιτής αλλά δυναμικής συνθετικής χειρονομίας που ακολουθεί τις κατευθυντήριες γραμμές του τόπου. Χαράξεις ή πινελιές που συνδιαλέγονται με το τοπίο –φυσικό, πολιτισμικό, βιωματικό. Μνήμες, Όνειρα, Εξωτερικές Αναφορές, συνδυάζονται και διαπλέκονται προσανατολίζοντας τη σύνθεση προς μια διαλογική απάντηση στο περιβάλλον. Πρόκειται για ίχνη στον λαβυρινθικό δρόμο της σύνθεσης, που πάντοτε από το περιβάλλον εφορμούν, είτε το φυσικό, το αστικό ή το πολιτισμικό, για να εναρμονιστούν με τον παλμό του τόπου.

Τα projects αυτά επιχειρούν με τη δική τους γλώσσα να πλησιάσουν την κορυφαία χάρη της ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΉΣ: Τη Συγκίνηση…!!!

Ελένη Αμερικάνου, Πάνος Εξαρχόπουλος
ΕΡΓΑ ΚΑΙ “ΠΑΡΕΡΓΑ”

Καταγράφοντας τις πρώτες αρχιτεκτονικές προσλαμβάνουσες και επιρροές, θα παρουσιάσουμε έργα μας, εστιάζοντας: στην ευδιάκριτη συνθετική δομή, την προσφυγή στην καθαρή γεωμετρία, τον σεβασμό της ανθρώπινης κλίμακας και του περιβάλλοντος, τη μέριμνα για την ισόγεια ζώνη, τη «διπλή» ή «σκαμμένη» όψη, το άνω τελείωμα του κτιρίου, την υπαινικτική παρουσία του φέροντα οργανισμού, τη στερεομετρική ποικιλία, τα μορφολογικά «επεισόδια», το χρώμα κ.ά. Μέσα από μια επιλεκτική «περιήγηση», πιστεύουμε ότι θα διαφανεί η πίστη μας στην «κατ’ οικονομίαν» πραγμάτωση του αρχιτεκτονικού έργου και τον Μοντερνισμό, ενώ η επιμονή στη χρήση των παραδοσιακών μέσων αναπαράστασης συμβάλλει, με τη σειρά της, στην εμπρόθετη αυτοσυγκράτησή μας απέναντι σε υπερβολές.

Επιπλέον, η αναφορά στα «Φανταστικά Τετράδια» του Πάνου Εξαρχόπουλου φανερώνει την επιθυμία τής αδιάκοπης ανίχνευσης αρχιτεκτονικών ιδεών, ιδιαίτερα σε περιόδους επαγγελματικής λειψυδρίας.

Ενασχολήσεις, όπως η έρευνα για την ελληνική μοντέρνα αρχιτεκτονική των δεκαετιών ’30, ’60και ’70, για τη σχέση αρχιτεκτονικής και τέχνης, καθώς και η ζωγραφική, η φωτογραφία κ.ά., συμπληρώνουν το πεδίο της αρχιτεκτονικής εφαρμογής. Αποτελούντα «Πάρεργα» του τίτλου – χωρίς, ωστόσο, να στερούνται βάρους και σημασίας, όπως ο ορισμός της λέξης δηλώνει.

Η ακαδημαϊκή διδασκαλία της αρχιτεκτονικής σύνθεσης, προφανώς δεν εντάσσεται στα παραπάνω, ωστόσο, βρίσκεται σε αλληλεπίδραση τόσο με τα Έργα όσο και με τα «Πάρεργα».