Tο Ελληνικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής σας προσκαλεί την Τρίτη 23 Απριλίου και ώρα 19:00, στο Μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς, στην πέμπτη εκδήλωση του 20ου κύκλου διαλέξεων Ελλήνων Αρχιτεκτόνων με τίτλο “διαλέξεις & διάλογοι”.

Οι Διαλέξεις Ελλήνων Αρχιτεκτόνων αποτελούν ιστορικά εμβληματικό θεσμό του ΕΙΑ καθώς, την τελευταία εικοσαετία, έχουν προσκληθεί και παρουσιάσει το έργο τους σημαντικοί δημιουργοί. Η παρουσίαση των ποικίλων εκφάνσεων του αρχιτεκτονικού έργου, αλλά και η κριτική τους αποτέλεσαν διαχρονικά χαρακτηριστικά αυτής της πρωτοβουλίας. Η παράλληλη παρουσίαση του έργου δύο αρχιτεκτονικών γραφείων και, στη συνέχεια, ο διάλογος μεταξύ τους αλλά και με το κοινό, θεωρούμε ότι μπορεί να δώσει την αφορμή για δημόσια συζήτηση για την αρχιτεκτονική και τη σχέση της με τους θεσμούς και τις διαδικασίες παραγωγής και κρίσης της, αλλά και τις πολλαπλές εκδοχές της τόσο στον ιδιωτικό όσο και τον δημόσιο χώρο.

Τον γενικό συντονισμό των διαλέξεων εκ μέρους του ΔΣ του ΕΙΑ έχουν οι Αναστάσιος Κωτσιόπουλος, Αρχιτέκτων, ομότιμος καθηγητής ΑΠΘ, Διονύσης Σοτοβίκης, Αρχιτέκτων και Σοφία Τσιράκη, Αρχιτέκτων, καθηγήτρια ΕΜΠ.

Στην πέμπτη εκδήλωση του κύκλου συμμετέχουν οι:

Draftworks* architects
Χριστιάνα Ιωάννου, Χρίστος Παπαστεργίου
‘ΤΟ ΕΝΑΠΟΜΕΙΝΑΝ’

Η παρουσίαση έχει σκοπό να συζητήσει τη δουλειά της ομάδας μας σε διάφορες κλίμακες και προγράμματα, με αφορμή την έννοια του εναπομείναντος, μια έννοια η οποία φέρνει μαζι δυο αρχιτεκτονικές συνιστώσες: Πρώτον το  κενό, ως χώρου που ‘ξεμένει’, η σημασία του οποίου για εμάς πηγάζει από μια προσωπική συνθετική μυθολογία ήδη από τα φοιτητικά μας χρόνια και θεωρεί την αρχιτεκτονική ως μια πράξη δημιουργίας ενός κτισμένου πλαισίου, το οποίο διαμορφώνει διάφορα είδη και κλίμακες κενών και ‘άχρηστων’ χώρων. Δεύτερον το απρόβλεπτο, το παράπλευρο, και το αυτοφυόμενο, και η προσπάθεια της αρχιτεκτονικής μας να ενσωματώσει αυτόν τον παράγοντα, κυρίως μέσα από την υιοθέτηση της βλάστησης και της φύσης ως μέρος της κτισμένης αρχιτεκτονικής. Θα καταλήξουμε συζητώντας για το πως αναγνωρίζουμε τον περίκλειστο κήπο ως μια τυπολογία η οποία φέρνει μαζί τις δυο παραπάνω έννοιες ως ‘σχεδιασμένο εναπομείναν’ και γίνεται φορέας τοπικότητας με την συμμετοχή της φύσης, του κλίματος, της υλικότητας και της χρήσης στην συνθετική διαδικασία.

Λεωνίδας Κουτσουμπός

ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΕΙΣ ΣΥΝΘΕΤΙΚΩΝ ΑΡΧΩΝ

Μέσα από την παρουσίαση επιλεγμένου σχεδιασμένου και χτισμένου αρχιτεκτονικού έργου επιχειρείται μια αναστοχαστική προσπάθεια εκλογίκευσης της συνθετικής διαδικασίας. Αναζητούνται, έτσι, μια σειρά από αρχές που διέπουν τη δουλειά στο σχεδιαστήριο. Οι αρχές αυτές εφορμούν από τη διατακτική δύναμη της αρχιτεκτονικής και την ανάγκη συγκρότησης ενός συστήματος κανόνων, αλλά και των τοπικών αναιρέσεών τους. Παρουσιάζεται έτσι ένα πεδίο έρευνας που εξετάζει τη στενή σχέση της αρχιτεκτονικής δομής και της μορφής, δίνοντας έμφαση στην τεκτονική διαύγεια και διαφάνεια. Επίσης εξετάζονται τα όρια της αυτοσυγκρότησης και ετεροκαθορισμού του αρχιτεκτονικού έργου, σε σχέση με τον εκάστοτε τόπο. Τέλος, αναζητείται η σημασία της ηθικής διάστασης του έργου, τόσο ως προς την εσωτερική συνέπεια της συγκρότησής του, όσο και ως προς την κοινωνική διάσταση της αρχιτεκτονικής και την πραγματική ή την οραματιζόμενη κάθε φορά κατοίκηση.