Βιογραφικό

Η Παρασκευή- Νεφέλη Παπαγιάννη είναι υποψήφια Διδάκτορας του τμήματος Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και απόφοιτη του Μεταπτυχιακού Προγράμματος του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου «ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΑΙΧΜΗΣ: Καινοτομία και Διεπιστημονικότητα στον Αρχιτεκτονικό Σχεδιασμό» (2019). Συμμετέχοντας σε αρκετά εντατικά εργαστήρια, κατά τη διάρκεια των σπουδών της, συμπεριλαμβάνοντας και δύο διεθνή στην Τοσκάνη (Ιταλία) το 2013 και στο FABFestστο Λονδίνο, το 2018,  όπου και κατακτήθηκε η δεύτερη θέση στην κατηγορία Fabrication. Επαγγελματικά δραστηριοποιείται στο ευρύτερο πεδίο της Αρχιτεκτονικής από το 2015, ενώ από τον Φεβρουάριο το 2022, συμμετέχει ως βοηθός διδασκαλίας, στο Τμήμα, στο μάθημα των Ψηφιακών. Σημεία ιδιαίτερου ενδιαφέροντος, είναι τα νέα υπολογιστικά μέσακαι ο τρόπος που επηρεάζουν την αρχιτεκτονική σκέψη, καθώς και η διεπιστημονική προσέγγιση στον σχεδιασμό.

Περίληψη διδακτορικής διατριβής

«ΜΙΑ ΔΙΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΧΩΡΙΚΕΣ ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ ΥΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΜΕΘΟΔΩΝ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ»

Η παρούσα διατριβή αποτελεί μια προσπάθεια διερεύνησης των σχέσεων μεταξύ αρχιτεκτονικής και τεχνολογίας, προκειμένου να αξιολογηθεί ο τρόπος που συμβάλει η χρήση των νέων υπολογιστικών τεχνολογιών στην μορφολογία του σύγχρονου δομημένου περιβάλλοντος. Τα ψηφιακά μέσα και η τεχνολογία, παρουσιάζουν μια συνεχόμενη εξέλιξη και η διαδικασία του σχεδιασμού δε μπορεί να παραμείνει ανεπηρέαστη από αυτή τη δυναμική της τεχνολογικής προόδου.Το βασικό ερώτημα που τίθεται, είναι κατά πόσο είναι εφικτή η εξέλιξη του τρόπου σχεδιασμού και κατ’ επέκταση της μορφολογίας των κτιρίων και των τοπολογικών χαρακτηριστικών ,οικισμών που εντάσσονται σε ένα πολύ συγκεκριμένο και αυστηρό νομοθετικό πλαίσιο.Το τελευταίο, ωστόσο,έχει βασιστεί στα ήδη υπάρχοντα χαρακτηριστικά, εκάστης περιοχής, τα οποία στο πέρασμα του χρόνου δημιούργησαν ένα ιδιαίτερο ύφος και ο αυστηρός του χαρακτήρας, είναι μια προσπάθεια διατήρησης των παραδοσιακών στοιχείων αυτών. Για το λόγο αυτό, η πρόθεση της διατριβής, δεν είναι απλά η εναπόθεση των σύγχρονων μορφολογιών σε ένα παραδοσιακό περιβάλλον, αλλά η μελέτη του τρόπου ένταξης και η τελική διαμόρφωση αυτών, μέσω της δημιουργίας ενός συστήματος. Επιπρόσθετα, για να υπάρχει εφαρμογή της σχεδιαστικής έρευνας, πρέπει να μελετηθούν οι έννοιες του χώρου και του τόπου, σε σχέση με την παράδοση και την κουλτούρα.